همانطور که می دانید، چاپ سه بعدی، به ساخت یک جسم فیزیکی، نظیر قطعات هواپیما یا بافت های بدن انسان، از روی یک مدل دیجیتالی اطلاق می شود و این کار هم از طریق قرار دادن لایه های مختلف یک ماده به صورت پی در پی و بر روی هم صورت می گیرد. شاید از هیجان انگیز ترین حرکت های اخیر در این حوزه بتوان به تولید مواد غذایی با استفاده از این تکنولوژی اشاره کرد. پابلوس هولمن پژوهشگر و مخترع یک مرکز تحقیقاتی معتبر است که بر روی پروژه های پیشرو، نظیر غذاهای پرینت شده کار می کند. به عقیده او به زودی روزی خواهد رسید که بشقاب غذای مان را از غذا های پرینت شده پر کنیم. اما او تنها فردی نیست که چنین سودایی به سر دارد. شرکت های دیگری هستند که در حال حاضر قادر به تحقق چنین رویایی اند. 3D Systems از جمله شرکت هایی است که موفقیت چشمگیری در این زمینه به دست آورده و توانسته توسط دستگاه های سه بعدی خود به خلق انواع کیک و شیرینی دست بزند. مدیر عامل این شرکت اعتقاد دارد که باید به جایی رسید که هر فردی در کنار دستگاه قهوه جوش خود در آشپزخانه، یک پرینتر سه بعدی مخصوص شیرینی جات و شکلات داشته باشد. او تاکید می کند این مسئله یک رویای دور از دسترس نیست و این محصولات به زودی به بازار راه پیدا می کنند. در حالی که 3D systems بر روی دسر تمرکز کرده، بسیاری از محققان دیگر بر روی سایر غذا ها کار می کنند. آزمایشگاهی که پابلوس هولمن در آن به کار مشغول است، به هموژنیزه کننده های فشار بالا، منجمد کننده ها، سانتریفیوژ ها و تبخیرکننده های گردنده مجهز است. او اشاره می کند که نتایج تلاش های او و همکارانش در حال حاضر در حد پرینتر های سوزنی دهه 80 میلادی است و مسیر طولانی پیش روی آنها ست. او مراحل ایجاد غذا در این پرینتر های سه بعدی را اینگونه توصیف می کند. پرینتر هایی را تصور کنید که مجهز به کارتریج های حاوی مواد غذایی منجمد و بسیار ریز هستند، در مرحله خروج ذرات غذا، آب به آنها اضافه می شود. همچنین به منظور بالاتر بردن سلامت غذا مقادیر ناچیزی از ریزمغذی ها، مواد اشتها آور و حتی دارو های روزمره افزوده می گردد. سپس پرینتر های سه بعدی غذا ها را در شکل ها و رنگ های معمول خلق می کنند. دلایل زیادی برای روی آوردن به چنین فناوری هایی وجود دارد؛ شاید مهمترین آن ها مشکل فرایند ناکارامد تولید، عرضه و مصرف باشد. به طور مثال، اکثر افراد برای خرید مواد غذایی مسافتی را تا فروشگاه پیموده و سپس مواد غذایی را به خانه آورده و در یخچال یا فریزر نگهداری می کنند، و در نهایت بیش از یک سوم غذای خریداری شده را دور می ریزند. خود فروشگاه ها هم هر چند وقت، خود را از دست مقادیر زیادی از مواد غذایی منقضی شده راحت می کنند.