همانطور که نیمه شب در نارنجی خواندید، یاهو دست به خرید Rockmelt زده. سرویسی که ادعا می کرد می تواند مرورگر ها را دوباره اختراع کند و به آن ها چهره ای اجتماعی تر بدهد، اما خیلی زود با شکست مواجه شد. این سرویس نتوانست کاربران مورد انتظارش را جذب کند و رفته رفته روزهای سیاهی را پیش روی خود می دید، تا اینکه ماریسا میر، مانند دایه ای مهربان از راه رسید. یاهو مانند بسیاری از استارت آپ های نه چندان موفق دیگر که در چند وقت اخیر خریداری کرده، Rockmelt را نیز به تملک خود در آورد. میر به خاطر خرید های عجیب و غریب، در چند وقت اخیر به شدت از جانب رسانه ها تحت فشار قرار گرفته. خرید استارت آپ هایی با مخاطب اندک، شکست خورده و یا رو به نابودی، تصمیماتی سؤال بر انگیز از جانب مدیر شرکتی به شمار می روند که خود وضعیت چندان ایده آلی ندارد و با دوران اوجش، کیلومتر ها فاصله دارد. اما میر در خرید این سرویس ها، نکته ای را می بیند که دیگران از آن غافل می شوند. او در واقع با این خرید ها، کمپانی ها را تحت تملک خود در نمی آورد، بلکه مهندسین آن شرکت ها را برای خود استخدام می کند. مجله معتبر Businessweek در مقاله ای به این نکته اشاره می کند که یاهو هر بار با خرید شرکتی، مهندسینی قابل را با قرارداد آماده ۲ تا ۴ ساله به مجموعه خود اضافه می کند و آن ها را مشغول ساخت سرویس های مورد نظر خودش می کند. اما آیا برای یاهو راحت تر و ارزان تر نخواهد بود اگر بخواهد برنامه نویسان و مهندسین را از بازار آزاد و یا مستقیما از دانشگاه ها استخدام کند؟ پاسخ منفی است. این روز ها رقابت برای جذب توسعه دهندگان در Silicon Valley به طرز وحشتناکی میان غول های دنیای تکنولوژی، بالا گرفته است. ‏استخدام کنندگان سعی می کنند برنامه نویس های تازه اخراج شده را با فعالیت در بخش نظرات داستان های خبری که موضوع شان اخراج کارمندان است، جذب کنند. دیگر جویندگان انسان نیز در کافه هایی که کارمندان سابق (اخراجی ها) در غم از دست دادن شغل شان مشغول غم گشایی با نوشیدن زیاد بودند، ظاهر می شوند و مصاحبه های شغلی برای آنها ترتیب می دهند. اما در این بین، استخدام برای شرکتی مثل یاهو، سخت تر از دیگر کمپانی ها است. شرکتی که در چند وقت اخیر حسابی از رقبای خود عقب مانده و در بین جوانان برنامه نویس، به عنوان پیر ریش سفید دنیای «دات کام» شناخته می شود. اما راهی که میر انتخاب کرده، حق انتخابی را برای توسعه دهندگان قائل نمی شود. یاهو به استعداد هایی در زمینه موبایل نیاز دارد، و میر با اتکا به پول شرکت سرمایه گذاری علی بابا، به خوبی افراد مورد نظرش را به چنگ می آورد. در واقع اکوسیستم دره سیلیکون، بدین صورت است که بهترین برنامه نویسان معمولا جذب استارت آپ ها و پروژه های کارآفرینی می شوند، تا از طریق شراکت با آن ها، شانسی برای پول دار شدن یک شبه داشته باشند. در صورتی که استارت آپ ها با شکست مواجه شوند، شرکتی که بر روی برنامه نویسان جوان سرمایه گذاری کرده، سعی می کند کمپانی بزرگی را پیدا کند که حاضر است برای داشتن مهندسین مستعد موجود، هزینه کند. و این گونه چرخه استارت آپ های متعدد و آزمون و خطاهای گوناگون در دره سیلیکون، به گردش در می آید. به هر ترتیب، تنها زمان است که می تواند اثر بخش بودن استراتژی مریسا میر را اثبات کند. یاهو تحسین ها و جوایز بسیاری را با اپلیکیشن هواشناسی جدیدش به خود اختصاص داد و نشان داد که می تواند محصولات بی نقصی را در حوزه موبایل ارائه دهد. در حالی که منابع مالی شرکت در حال ریزش است، میزان مشارکت کاربران و ترافیک سایت سرانجام روند صعودی به خود گرفته و از همه مهم تر نرخ کناره گیری کارمندان از سمت های خود، ۵۹ درصد کاهش داشته. کسی چه می داند، شاید خون جدیدی که میر به ساختار یاهو تزریق کرده، بتواند آینده این ریش سفید دنیای دات کام را با تحولی جدی روبرو کند.

نظرات شما عزیزان: